10-12 mei 2014

Vandaag weer een keer wifi gevonden.

10 mei 2014

Dat was erg handig, dat ik met mr. Adi mee kon reizen richting Negara, dat op de route ligt naar Banyuwedang. Was anders een aardige puzzel geweest;
- bemo busje, zonder tekst waar die naartoe gaat, langs de weg ik Kuta aangehouden. In mijn optiek zomaar op een willekeurige plaats langs de weg in Denpasar eruit na ca 1 uur. Kwam al meteen iemand met de vraag ,,need transport?'' Ik zeg nee dank je want we moeten een bus hebben. Maar schijnbaar moesten we wel met zijn klein bemo busje mee.. In het busje gepropt zag ik pas de tekst op zijn voorruit 'Ubung'.
- schijnbaar waren we na een klein half uur in Ubung want we werden er alweer uitgegooid. Dit zou ik niet gedefinieerd hebben als busterminal, maar was het blijkbaar wel.

Ik snap wel waarom in het hotel gezegd werd om een taxi te pakken. Probeer dit maar eens aan een toerist uit te leggen in gebrekkig Engels.

Na zo'n drie uur in de bus opgevouwen te hebben gezeten aangekomen in Negara. Adi nodigde me uit om zijn familie te ontmoeten voordat ik verder ga naar Banyuwedang. Prima.

Mr. Adi had de bemos betaald en ik de bus. Waren allebei uiteindeljk evenveel kwijt, omdat de bemos extra tarief in rekening brachten voor mijn tas die een extra plaats in beslag nam in de minibusjes.

Hutje van vier stenen muren met golfplaten dak aan de rand van de jungle met uitzicht over de rijstvelden. Blijven eten? Oke. Blijven slapen? Ook goed. Ik zal wel buiten slapen op de bamboo stellage. Nee, slaap jij maar in je eigen huis, dat is echt prima. Kan ik ook van het uitzicht genieten als ik wakker wordt.
's Avond cursus Balinees dialect gekregen van familie en kinderen. Uit beleefdheid maar mee gedaan en geschreven. Ga het toch weer snel vergeten, zit over een paar dagen op Java...

Survival les nummer twee (nummer één wel; zorg dat je niet op de grond ligt tussen de beestjes) niet in acht genomen; met kletsnat bezwete blouse gaan slapen. Oef, dan wordt het ook in een tropische jungle ijskoud. Nu weet ik zeker dat ik mijn warme fleecejas niet ga weggooien om ruimte te krijgen in mijn tas! Met fleecejas én vest even naar de openluchttoilet gelopen (de volgende dag zag ik nog een paar lappen plastic om een aantal bomen met een kleiner oppervlak; volgens mij heb ik in zijn 'badkamer' staan pissen..) om weer een beetje op temperatuur te komen.

11 mei 2014
Nog even slapen voordat het licht wordt. Niet lang want ik wordt wakker gemaakt door de haan die onder me ligt in het hok onder de bamboo stellage rond zes uur in de morgen terwijl het langzaam licht wordt. Blij dat de zon snel opkomt. Mijn broek is ook zeiknat van het zweet. Maar ach, als dat alles is. Ben deze nacht niet gestoken, gebeten of opgegeten! Nog twee uur een beetje mijn ogen dicht kunnen doen terwijl ik weer op temperatuur begon te komen, totdat de rust hevig werd verstoord door Mr. Adi. In zijn hut heeft hij een tv met dvdspeler staan en twee enorme boxen. Piep, piep, kraak, kraak (microfooncheck) en hij begint in zijn eentje met een karaoke dvd mee te schreeuwen om acht uur 's ochtend met een volume je niet vrolijk van wordt, zeker niet als je daarmee op mag staan. Dat schijnt hier wel een favoriete hobby te zijn van veel mensen. Gisterenavond werd er in de verte ook tot laat ge-karaoked met een enorm volume.

Over geluid gesproken. Ik heb al drie dagen last van een verstopt oor. Best lastig. Maar ook wel weer fijn om niet alle herrie te hoeven horen.

Na me een beetje te hebben opgefrist bij de waterput en mijn lenzen voor het eerst zonder spiegel in mijn ogen hebben te weten frommelen, zag ik in de verte tussen de rijstvelden een hoop mensen. Bleek een buffalo race te zijn. Dat moest ik toch even van dichtbij gaan bekijken. De mensen vonden mij haast interessanter dan de race.(met een stuk of acht teams rondjes over zandpaden tussen de rijstvelden met karretjes achter een span buffels, en enorm fanatiek ook) Een aantal skon plaatjes kunnen schieten. Eigenlijk pas de eerste foto's in een week tijd.

Na een bord noodles en rijst die de familie kwam brengen vond ik het tijd om verder te gaan. Afscheid genomen en bedankt voor de gastvrijheid en met de bus naar Gilimanuk om vervolgens de bus naar Banyuwedang te pakken. Bij die laatste busrit probeerden ze me 4 euro te laten betalen, terwijl ik nu wist dat het lokale tarief ca 80 eurocent is. Nog even gesteggeld of het nu 80 cent of 1 euro moest worden. Voorruit dan, 1 euro omdat mijn rugzak een extra plaats in beslag neemt.

In Banyuwedang gaan wandelen met volle bepakking. Eerste guesthouse naar binnen gewandeld. Prima kamer van bamboo matten, bed, ventilator, douche, veranda met uitzicht op de tuin en dat alles voor een redelijke prijs. En rust.. Veel rust, na het drukke Kuta en de 'disco-karaoke-hut'. Niet langer verder zoeken dus. Moet ook niet te veel luxe in een keer hebben na een kampeernacht.

Ondanks dat ik wel naar uitkeek om de bergen in te trekken, heb ik daar nu helemaal geen zin in. Verder is hier helemaal niets te beleven. Haventje en faciliteiten hadden er denk ik leuk uitgezien, maar is nu vergane glorie. In een resort mezelf maar eens getrakteerd op een goede avondmaaltijd. Toen ik weer vertrok rond 11 uur 's avonds werd er door de security gevraagd waar in sliep. Na het horen van de naam van het guesthouse trokken ze betwijfelende gezichten. Ze stonden erop dat eentje mij achterop de scooter terugbracht. (kosteloos) Ondanks dat het maar een kwartiertje lopen is over een rustig weggetje aanbod maar geaccepteerd. Daar aangekomen kreeg ik zo'n vermoeden waarom, het guesthouse blijkt een soort 'rent-a-room-for-a-houre' te zijn waar koppels, of gelegenheidskoppels, even van bil kunnen. Enfin. Heb nog even op mijn veranda bestudeerd waar ik op Java heen wil. Direct naar Yogyakarta is wel een lange reis in één keer. Fijne kerel (beetje gangster look-a-like) komt er voorbij uit een van de kamers naast me met een sletterig vrouwtje. Vraag me af of die er vrijwillig of betaald bij was. Het grappige is wel dat die gast maar al te graag een praatje wilde maken terwijl hij naar het vrouwtje keek van 'zie mij dan, ik ben zo stoer dat ik met een buitenlander praat'. Gesprek ging overigens nergens over; bijv. of ik wel kon lezen met zo weinig licht op de veranda... Wat wou die doen dan? Met de koplampen van zijn patserbak een beetje bijschijnen? Ik vond het wel hilarisch.

12 mei 2014
Vanmorgen vertrokken na excuses van de eigenaresse voor de onrustige avond. Ach, heb er niet zo veel last van gehad. Moest perse nog even wachten op de nasi goreng die speciaal voor mij als ontbijt werd gehaald, ondanks dat ik snel wilde vertrekken om zo vroeg mogelijk op het treinstation op Java te staan. (jazeker, ik ben om zes uur opgestaan..) Bemo busje naar de ferry terminal in Gilimanuk. Ferry naar Java. Onderweg nog op de foto met jeugd die met hun klas naar Java gingen. Probeerden me eerst stiekem op de foto te zetten, tot ik zei dat het wel mocht. Op Java, plaatsje Banyuwangi, het treinstation gevonden. Trein naar Malang vertrekt om 5:15 uur... (13:00 uur aankomst Malang). Fijn, het is nu 9:30 uur. Alternatief is er wel. Vertrek om 14:30 uur met zo'n acht keer overstappen. Keuze gemakkelijk gemaakt; hotelkamer gezocht om te ontspannen, douchen, eten en slapen. En even overlevingspakket bij elkaar verzamelen voor de acht uur durende treinreis. Hotel is overigens aardig uitgestorven. De meeste toeristen die de oversteek maken gaan per bus, die direct doorrijd naar de volgende eindbestemming. Misschien wel efficiënter, maar minder leuk. Vind ik dan.
Vanmiddag afgestraft qua eten. Tegenover de ferry terminal zit een soort Indonesische variant van KFC en Pizzahut. Ik dacht laat ik eens gek doen en een pizza gaan eten na een week alleen rijst en noodles. (hoor je me overigens niet over klagen hoor, dat bevalt me prima) Pizza hebben we niet meer, en french fries ook niet. De aangeboden gratis wifi, waarmee het immense reclamebord van het restaurant me tevens tot klant heeft gemaakt, is er ook niet. Wel hebben ze een soort fastfood rijstsoep met Ayam. Bah. Het zag er al uit zoals het bleek te smaken, niet. (drijvende rijst in groene drap met hompen vlees die al een week oud leken en binnen 30 seconden op tafel. Echt fast food) Heb voor het eerst na een paar happen van de rijst mijn eten laten staan om eventuele diarree te voorkomen. Ik haal wel nasi goreng bij een wajung langs de straat. Dat blijft naar behoren binnen, smaakt prima en laat nog steeds de werking van mijn darmstelsel intact.

Malang ligt halverwege op de route naar Yogyakarta en lijkt me wel interessant; een bergstadje met veel 'dutch architecture' en 'breezy climat' volgens de lonely planet. Dit boek heb ik gisterenavond overigens vervloekt. Probeerde te achterhalen hoe je vanuit Bali verder kunt reizen in Java. Geen touw aan vast te knopen. Heb het vandaag zelf maar uitgedokterd. Eerlijkheidshalve met wat hulp van de groepjes politieagenten die zo her en der stonden en die enigszins verbaasd waren dat ik ze iets durfde te vragen met hun mitrailleurs om de nek, maar wel allemaal tegelijk al te graag antwoord wilden geven.

Dag Bali. Hallo Djawa. Zo moet je Java uitspreken. Werd onderweg in het bemo busje namelijk nogal fel aangesproken door een oud vrouwtje dat ik Java wel goed moest uitspreken. Waar ze nog een tijdje in het Indonesisch over door is gegaan. Begrijp vaak wel wat mensen bedoelen zonder ze echt te verstaan, maar dit kon ik alleen definiëren als mopperen.

Probeer overigens zo veel mogelijk mijn standaard zinnetjes (zoals 'hoe is het', 'nee dank je wel', 'ik heet... hoe heet jij?' en wat handige losse woordjes) onder de knie te krijgen en uit te bereiden. Dit wordt erg gewaardeerd.

,,Tidak, trimma gassi'' (nee, dank je) is het toverzinnetje, met een soort van 'mmwaa'-geluid voorafgaand en ja en nee tegelijk schuddend met je hoofd. Taxichauffeurs, verkopers, tourguides etc. houden meteen op met je lastig vallen. Al heb ik daar toch al niet zo'n last van in vergelijking wat ik zie bij andere toeristen. Wellicht is dit nog een extra voordeeltje van alleen reizen...?